Η ισορροπία εξαρτάται από τις φυσιολογικές η όχι αλληλεπιδράσεις του/των:
-λαβυρίνθου,
-οφθαλμών
-υποδοχέων πίεσης του δέρματος
-αισθητικών υποδοχέων στους μύες, τις αρθρώσεις, και την σπονδυλική στήλη,
-της παρεγκεφαλίδας και του εγκεφάλου που επεξεργάζεται τις πληροφορίες από τα υπόλοιπα τμήματα και ρυθμίζει την μεταξύ τους συνεργασία.
Όταν ο εγκέφαλος λαμβάνει αντικρουόμενα μηνύματα από τα υπόλοιπα τέσσερα τμήματα όπως σε περίπτωση βλάβης, αυτό γίνεται αντιληπτό σαν ίλιγγος.
Οποιαδήποτε βλάβη στο φλοιό του εγκεφάλου, στα βασικά γάγγλια, στην παρεγκεφαλίδα ή στα περιφερικά πληροφορικά συστήματα (μάτια, αισθητήρια νεύρα των άκρων και του κορμιού και λαβύρινθος μαζί με το αιθουσαίο νεύρο που τον ενώνει με τον εγκέφαλο) καθώς και στα νεύρα που ενώνουν τα προαναφερθέντα όργανα μεταξύ τους επιφέρει μια «αναστάτωση» που υποκειμενικά την εκλαμβάνουμε ως ίλιγγο ( ψευδαίσθηση ότι εμείς ή τα αντικείμενα περιστρέφονται ή κινούνται ).
Το κεντρικό νευρικό σύστημα προσπαθεί να αντιρροπήσει τη βλάβη, όσο αυτό όμως δεν συμβαίνει επαρκώς, παραπονιόμαστε για ίλιγγο, ή αστάθεια και κινδυνεύουμε να χάσουμε την ισορροπία μας.
Οξεία βλάβη στο σύστημα ισορροπίας:
Όταν συμβαίνει οποιαδήποτε οξεία βλάβη σε μία πλευρά του συστήματος ισορροπίας, ο ασθενής μπορεί να αισθάνεται πολύ άρρωστος για ώρες έως μερικές
Αιθουσαία Αποκατάσταση και Ισορροπία
ημέρες με ένα αίσθημα περιστροφής, αστάθειας, ζαλάδας, και συχνά εφίδρωση, ναυτία και έμετο. Αυτό συμβαίνει επειδή τα σήματα που αποστέλλονται από τις δύο πλευρές δεν είναι πλέον είναι ίσα και αντίθετα, και ο εγκέφαλος ερμηνεύει τη διαφορά ως συνεχή κίνηση.
Οι ερευνητές υποθέτουν ότι μετά από αυτή την αρχική περίοδο ο εγκέφαλος αναγνωρίζει ότι τα σήματα που λαμβάνονται από τα αυτιά είναι λανθασμένα, και τα τροποποιεί μέσα από μια διαδικασία που ονομάζεται ανασταλτική δράση της παρεγκεφαλίδας. Όταν λειτουργεί η αναστολή της παρεγκεφαλίδας, η περιστροφή και τα άλλα δυσάρεστα συμπτώματα παρουσιάζουν βελτίωση.
Ο ασθενής αισθάνεται ασταθής, επειδή τα σήματα που χρησιμοποιούνται συνήθως για να διατηρήσει την ισορροπία έχουν απενεργοποιηθεί. Οι ασθενείς μπορεί, επίσης, να αναφέρει ζάλη ή θολή όραση με τις κινήσεις. Η όραση και η ιδιοδεκτικότητα χρησιμοποιούνται πλέον, για να διατηρήσει την ισορροπία, έτσι ώστε ο ασθενής μπορεί να περπατήσει, αλλά θα αισθάνεται ασταθής και μπορεί να πέσει στο σκοτάδι.
Τα παραμορφωμένα σήματα ισορροπίας που λαμβάνει ο εγκέφαλος από το εσωτερικό αυτί σε περίπτωση αιθουσαίας δυσλειτουργίας, προκαλούν εκτός τον ίλιγγο και τη ναυτία, ένα γενικό αίσθημα κόπωσης και άγχος.
Το χρόνιο άγχος είναι μια συχνή παρενέργεια που μπορεί να παράγει τρόμο, αίσθημα παλμών της καρδιάς, κρίσεις πανικού, αποπροσανατολισμό και κατάθλιψη. Συχνά μια κρίση πανικού είναι ένα από τα πρώτα συμπτώματα βλάβης στο σύστημα της ισορροπίας, ενώ ζάλη μπορεί να προκληθεί και μόνο από έντονο άγχος.
Αφήστε μια απάντηση